ölüm.
aklın ermese de olanlara, insanların neden koşuşturduğunu neden ağladıklarını bilmesen de, yanında son nefesini vermişse biri, gece uykundan telefon sesine uyandıysan ne olduğunu bilmeden, 2 hafta önce gördüğün küçücüğün öldüğünü duyup bişey anlamadıysan da hepsi ölüm. hepsi ayrılık. hepsi pişmanlık. hepsi gözyaşı. hepsi acı. ve hepsi hatırlatıcı gerçekleri. işte bunun için kaybetmekten çok korkarım.

oburiks.

Oburikslililerle

Merhaba Oburiks.

(Nabıyon bebeğim?)

Sanırım şu anda Ankara'ya yetişmek üzeresin ve bu yazıyı yazdığımdan haberin yok. Böyle bir şey de beklemezsin benden zaten, biliyorum.

Salı günü gireceğin sınav konusunda senden başka herkes geçeceğine inanıyor. Kendine güvenmen konusunda şu ana kadar yaptığımız hiçbir şey işe yaramadı, o yüzden biz de sadece güvenmekle yetinmek zorunda kaldık. Atladığın önemli bir nokta var ki o da şu; sen nerdeyse hiç çalışmadan girdiğin üniversite sınavında derece yaptın lan. Kıçı kırık hazırlık atlama sınavından mı korkacaksın?

Bu sene yapacak çok işimiz ve gezeceğimiz çok yer var. Hemen geç de şu sınavı bir yerlerden hazırlığa başlayalım. Daha Edebiyat Fakültesi'nin koridorlarında kaybolacağız, unutma. Bir de yurda geçersen...Biliyosun. ;))))

Bu kadar ciddiyet bana fazla geldi. Alışık değilim seninle ciddi konuşmaya. Ne zaman denesek bir yerden sonra boka sarıyor ve deli gibi gülüyoruz zaten.

Cuma günü seni aradığımda ikinci sınavının da güzel geçtiğini öğrenmek istiyorum. Hadi bakayım. Hadi.

Öptüm cınım.