Hoşçakal

siyah beyaz tuşlarında piyanomun

seni çalıyorum şimdi

çaldıkça çoğalıyorsun odada

sen arttıkça ben kayboluyorum

seni doğuruyorum geceye

adını koyuyorum aya bakarak

her şey sen oluyor her yer sen

ben ölüyorum

sesini duyuyorum rüyalarımda

gözlerimi kamaştırıyor ışığın

rüzgar sen gibi dokunuyor bana

ben doğuyorum

duymak istediklerimi söylemiyorsun hiç

dokunmuyorsun bana

sen gibi bir şimşek çakıyor

tam kalbime düşüyor yıldırımı

ben gidiyorum

 

Özdemir Asaf