Bu yazı bir sıkıntı ürünüdür.

Sözde üniversite kazandım ya ben en geç açılan okulu kazanmışım kazana kazana. Herkesi birer birer yolcu edip evde pineklemeye devam ediyorum. Artık internetten gına geldi ki bu sebepten okula ilk gittiğimde bilgisayar götürmeyeceğim. Biraz normal hayata karışmalıyım. Sürekli müzik ve film listesi yapıyorum. Ordaki internetin ağzına sıçacağım anlaşıldı bu şekilde.
Nasıl bir sıkıntı yaşadığımı kimse tahmin edemez. Diziler başlıyor yavaş yavaş iyi ki! Dün akşam bir önceki gün izlediğim dizinin tekrarını verdikleri için izlemeyeyim dedim. Düşünüyorum yapacak bir şey yok. Oturdum boşboş sokağı izledim. Yaşlı bir kadın yürüyemiyordu koluna girenlerin ne kadar bencil olduğunu düşündüm çünkü kadını hızlı hızlı yürütmeye çalışıyorlardı. Bir çiftin karşı apartmanda hangi dairede oturduklarını bulmaya çalıştım. Baktım ki sokakta malzeme kalmadı mecburen diziyi tekrar izlemeye gittim. Sıkıntım geçer belki diye 11'de uyumayı planladım ama üşendiğimden uyumadım.

Şimdi gözüme takıldı da feysbukta kendi yazdığın şeyi beğenmek de ne oluyor yahu? Kendi fotoğrafını beğenenler var bir de. Tanrım uzak dursunlar.

Gitmeme 15 gün olmasına rağmen ben hazırlıklarımı nerdeyse bitirdim. Valize yerleştirmek kaldı bir tek. Benden büyük valizi nasıl taşıyacağımı da bilmiyorum zaten. Yurtta asansör yok. Artık bel fıtığı mı olurum yoksa merdivenlerden valizle birlikte yuvarlanıp bir yerlerimi mi kırarım bilemiyorum.

Oda arkadaşlarım çirkef olurlarsa seçtiğim yatağı elimden alırlarsa stresini yaşıyorum resmen!

Hazırlık sınavına girenlerin geçmesini istemiyorum. Bencilim evet! Ben girmedim hazırlık okuyacağım onlar niye giriyor ki? Benden önce mezun olmasınlar yani.

Şu resimdeki büyük 'i' çok fazla gözüme batıyor ama başka bir şey bulamadım. Hatasız kul olmaz diye boşuna dememiş Orhan Baba.

Daldan dala atlayarak yazdığım bir yazının daha sonuna geldik. Sıkıntı ürünü olduğunu söylemiştim bakma öyle!

Asteriks