28 Eylül 2011 Çarşamba

ölüm.
aklın ermese de olanlara, insanların neden koşuşturduğunu neden ağladıklarını bilmesen de, yanında son nefesini vermişse biri, gece uykundan telefon sesine uyandıysan ne olduğunu bilmeden, 2 hafta önce gördüğün küçücüğün öldüğünü duyup bişey anlamadıysan da hepsi ölüm. hepsi ayrılık. hepsi pişmanlık. hepsi gözyaşı. hepsi acı. ve hepsi hatırlatıcı gerçekleri. işte bunun için kaybetmekten çok korkarım.

oburiks.

Hiç yorum yok: